Να συνηθίσεις την ιδέα ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας΄ γιατί κάθε κακό και κάθε καλό βρίσκεται στην αίσθηση, ενώ ο θάνατος είναι ακριβώς η στέρηση της αίσθησης.
Γι' αυτό η γνώση του γεγονότος ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτα για μας, μας κάνει ικανούς να απολαμβάνουμε την πρόσκαιρη ζωή μας, όχι γιατί προσθέτει άπειρο χρόνο σ' αυτήν, αλλά γιατί απομακρύνει τον πόθο της αθανασίας.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, τίποτε φοβερό στο ζην για εκείνον που κατανόησε πραγματικά ότι δεν υπάρχει τίποτε το φοβερό στο να μη ζει.
Επομένως, είναι ανόητος όποιος λέει ότι φοβάται το θάνατο όχι γιατί θα υποφέρει όταν έρθει ο θάνατος, αλλά γιατί υποφέρει επειδή θα έρθει.Εκείνο που δεν φέρνει ταραχή όταν είναι παρόν, μάταια προξενεί λύπη όταν αναμένεται.
Το πιο φρικτό από τα κακά, ο θάνατος δεν είναι τίποτα για μας - στο βαθμό που όσο υπάρχουμε, δεν είναι παρών΄ κι όταν πάλι είναι παρών, τότε εμείς δεν υπάρχουμε.
΄Αρα ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους - εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια.
