ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

                               
           ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ

 

"ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΕΝΑ ΑΤΙ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΠΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΣΕΛΛΑ, ΧΩΡΙΣ ΧΑΜΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΗΔΙΕΣ. ΝΑ ΤΟ ΚΑΒΑΛΙΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΙΤΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ, ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣ ΥΨΩΜΕΝΟ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ. ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΒΑΡΗ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΤΥΠΗΣΗΣ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΗΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΡΜΗ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΟΤΑΝ ΔΗΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΗΣ ΠΛΕΟΝ, ΝΑ ΓΥΡΙΣΗΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΟΤΑΦΟΝ. ΤΟ ΑΛΟΓΟ, ΑΦΟΥ ΣΕ ΞΕΦΟΡΤΩΘΗ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΗΣ. ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΒΓΕΙ ΕΞΩ. ΚΑΙ Ο ΑΝΑΒΑΤΗΣ ΘΑ ΧΑΘΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΑΝΗ ΤΙΠΟΤΑ"

                                                  ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ : ΕΝΑΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ, ΕΝΑΣ ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ.

Ἑκάτης πάθη

...Ἀπόψε πρόβαλε γυμνή, σὰ τέρας, ἡ Σελήνη
κι ἄβυσσος πόθου τὴ δονεῖ:
τὴν εἶδαν ὅλοι ἀπὸ νωρίς, τὶς πόρπες της νὰ λύνει,
σὰ νὰ διψοῦσεν ἡδονή...

Τί νά ῾δε ξάφνου ῾δῶ στὴ γῆ καὶ τόσο τὸ λυμπίστη
πού ῾χουν μὲ πάθος κρεμαστεῖ,
σὰ νά ῾θελαν νὰ λυτρωθοῦν, ἀπ᾿ τὴ παλιὰ τὴν πίστη
κι οἱ δυό της οἱ νεκροὶ μαστοί;

Παρθένα, στείρα καὶ βουβή, ὅμοια μὲ σαλαμάντρα,
στὰ βάθια βράδυα τ᾿ ἀττικά.
πῶς ἔτσι, ἀπόψε, φρένιασε νὰ σμίξει τρελὰ μ᾿ ἄντρα
καὶ φλογερὰ κι ἐκστατικά;

...Τί κι ἂν ἡ νύχτα γέρν᾿ ἀργά, μέσ᾿ τὰ πυκνὰ ἐρέβη
κι ἀλλόκοτα μεθοῦν οἱ ἀνθοί;
Στὴ δύση, ῾κείνη μοναχή, ποὺ κείτεται καὶ ρεύει,
ζητεῖ τοῦ κάκου νὰ εὐφρανθεῖ...

(Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1888 και αυτοκτόνησε το 1944)

 

ΝΑΖΙΜ ΚΙΧΜΕΤ

ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Δεν έχω πήγασο με σέλαν αργυρή

Ούτε και πόρους

-όπως τους λεν- αδήλους

Δεν έχω ούτε γη μια σπιθαμή

μονάχα ένα ποτήρι μέλι

σα νάναι φλόγα λαμπερή.

Αυτό είναι το βιος μου,

και είναι για τους φίλους,

κι ενάντια σ' όλους τους εχθρούς.

Εντός μου,

φυλάω αυτόν τον πλούτο μου :

ένα ποτήρι μέλι !

Υπομονή, συντρόφοι, υπομονή

και θάρτ' η μέρα η τρανή

ναι, θάρτει !

- Σ΄αυτούς πώχουν το μέλι θε ναρθεί

η μέλισσα η μια

απ' τη Βαγδάτη.

(1935)

Τούρκος ποιητής που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1902, αφοσιωμένος στην υπόθεση της ελευθερίας και της ειρήνης ανά τον κόσμο.

 

                                  ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ

 

 

 

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΩ ΑΚΟΜΗ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ

                                      ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑΝ

                                      ΑΡΡΩΣΤΗΣΑΝ

                                      ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ

                                      ΑΠΟΜΟΝΩΘΗΚΑΝ

                          ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΛΠΙΣΤΗΚΑΝ

                                      ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΝ

                                      ΚΙΟΤΕΨΑΝ.....

                                                

                                                 

                                                 

                                

 

ΝΑ' ΧΑ ΔΥΟ ΖΩΕΣ

Τα όνειρα που ταξίδευαν τη νιότη.....

Τι είναι το όνειρο;
Ελπίδα ή απάτη; Κατάφαση ζωής ή άρνηση της πραγματικότητας;
Ταξίδι με ή χωρίς επιστροφή;
Ο καθένας μας θα δώσει τη δική του απάντηση
ανάλογα με τον άνεμο που φουσκώνει τα πανιά της ζωής του.
Αυτό που μ΄έμαθε η πείρα και το υπερασπίζομαι με πείσμα
είναι πως η φύση προνόησε να μας κατοχυρώσει το δικαίωμα
να ονειρευόμαστε.
Η αφαίρεση του δικαιώματος αυτού με ανθρώπινη επέμβαση
πρέπει να τιμωρείται με ποινή το Θάνατο.
Καληνύχτα, όνειρό μου. Καληνύχτα, όχι γιατί είμαι στο γέρμα της ζωής
αλλά γιατί σε αφαίρεσαν από τη Ζωή
 και δεν ξέρω αν οι υπαίτιοι θα τιμωρηθούν γι΄αυτό το έγκλημα.
Καληνύχτα.

Ο θρήνος της Ελλάδας

Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου..
τη σοφία μου
την ομορφιά μου
τα πλούτη μου

Εκπόρνευσαν
το κορμί μου
στο παζάρι που έστησαν
στην αυλή τους 

Σκότωσαν και πούλησαν
τα παιδιά μου
στην αγορά ενός περαστικού 
λαοπλάνου ανέμου

 ΄Επαιξαν
με την ελπίδα μου
να νιώσω ελεύθερη

΄Εκαναν τα όνειρά μου
μόνιμους εφιάλτες
ατέλειωτης νύχτας

Βιάσαν την ψυχή μου
με τα χέρια της απληστίας τους

Σπίλωσαν την περηφάνεια μου
με τη γλώσσα της αμαρτίας τους

ΟΜΩΣ
ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ...
ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΑΝ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΜΟΥ...

(Αφιερωμένο στα παιδιά της Ελλάδας)

Αχ Ελλάδα

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι