Οι φάροι θυμίζουν ποιητές
που παρατηρούν μόνο επικίνδυνα πράγματα -
μια καταιγίδα στο κέντρο του ανέμου
ή μια παλίρροια που πλησιάζει
οι ποιητές θυμίζουν φάρους
που στη δοκιμασία της αγωνίας
χτίζουν τη μοναξιά τους
επειδή το φως τους
το κλέβει πάντα η απόσταση
το μέσα τους
είναι πιο βαθύ από κάθε σκοτάδι
΄Οπου υπάρχει ποτάμι,
σημαίνει κατεύθυνση.
΄Οπου υπάρχει δεντρόκηπος,
σημαίνει επιβίωση.
΄Οπου υπάρχει έρημος,
το καθετί αλλάζει.
Σαν νά' θελε η γη
να χορτάσει μονάχα τη δική της ανάγκη.
Λιλίθ : Θηλυκός μυστικός δαίμονας του έρωτα και του θανάτου στις Ανατολικές χώρες. Η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. ( Πίνακας : John Collier 1892 , Wikipedia )
(.....) Πώς, μονομιά γεμίζοντας τη σφαίρα
της νοσταλγίας ολόκληρη, για μένα
πάλι ανατέλλεις, άγια πρωτοεικόνα,
αρχέτυπο του πάθους μου μεγάλο,
Λιλίθ, που τρέμουν οι άνθρωποι ν' αγγίξουν
τ' όνομά Σου στα χείλη τους, για λίγο
να Σε θωρώ στην άβυσσο αντικρύ μου,
ως βλέπει ο ήλιος όταν βασιλεύει,
για μια στιγμή να υψώνεται μπροστά του
πεντάχλωμη η πανσέληνο !
Ναι κοίτα
πώς πάλι αιφνίδια υψώνεσαι, η Αγάπη,
στον πρώτο αντικρύ μου εαυτό, το αιώνιο
το βουβό κρατηροπότηρο μπροστά μου,
να συγκερνάς στα δίκτυα των φλεβών μου
την πίστη και τον έρωτα και, λίγο
της πνοής Σου η μετάδοση αν αγγίξει
τα φρένα μου, να λέω πως ξανασκίζω
των εγκοσμίων το σάβανο κι ανοίγω
αιφνίδιο διάβα απ' το γιγάντιο πένθος
της γης, που τη σκεπάζει απ' άκρη σ' άκρη,
προς το μείζονα αιώνα ! (......)
