Μ' έναν πυρσό στο δάσος σε γύρεψα
Νύχτα
Την αγάπη αυτή στον αέρα
Να γυρνά τα μαλλιά μου
Απόλλωνα
Το νύχτιο κορμί σου
Τ' άσπρο σου φως
Να το θρίψω στη φούχτα μου
Σβώλο χώμα
Να το κάμω δικό μου
Σαν τα φίδια που δένουν
Τη μέση μου
Των αλόγων το κάλπασμα
Τον ιδρώ του λαιμού μου
Απόλλωνα
Την υγρή γη την πάτησε
Η φτέρνα μου
Πνιγερή η μυρωδιά της
Που ανεβαίνει στα σπλάχνα μου
Των κλαδιών τ' αγκαλιάσματα
Και στο στόμα μου η ανάσα
Κέρνα
Ως το τέλος του πόθου μου
Ως το τέλος του δάσους
΄Ηλιε μου
Φως πρωινό
Ξανθέ
Σε γύρεψα χτές τη νύχτα
Βάφτηκ' αίμα ο δρόμος μου
Και απόκανα
Νικητή
Δε σε βρήκα
