Ξύπνησες τη σταλαγματιά της μέρας
επάνω στην αρχή του τραγουδιού των δένδρων
Ω τι ωραία που είσαι
με τα χαρούμενα μαλλιά σου ξέπλεκα
και με τη βρύση που ήρθες ανοιχτή
για να σ' ακούω πού ζεις και πού διαβαίνεις!
Ω τι ωραία που είσαι
τρέχοντας με το χνούδι της κορυδαλλένιας
γύρω από τις μοσκιές που σε φυσούνε
καθώς φυσάει ο στεναγμός το πούπουλο
μ' έναν μεγάλον ήλιο στα μαλλιά
και με μια μέλισσα στη λάμψη του χορού σου
Ω τι ωραία που είσαι
με το καινούργιο χώμα που πονείς
από τη ρίζα έως την κορυφή των ίσκιων
ανάμεσα στα δίκτυα των ευκάλυπτων
με τον μισό ουρανό μέσα στα μάτια σου
και με τον άλλον στα μάτια που αγαπάς
Ω τι ωραία που είσαι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου